چشمان بارانی

تنهایی آدم را عوض می‌کند. به همه چیز بی‌اعتنا می‌شوی. در عین حال، ترس مبهمی هم داری که هیچ وقت آزادت نمی‌گذارد. بعد از مدتی، دیگر حتی نمی‌دانی کیستی، دیگر حتی نمی‌دانی زنده‌ای یا نه. و اگر ادامه پیدا کند ممکن است بمیری... مگر انتظار خوشبختی، خود در حکم خوشبختی نبود؟خانواده تیبو – روژه مارتن دوگار + نوشته شده در شنبه یکم بهمن ۱۴۰۱ ساعت 6:5 توسط م . افلاک  |  بخوانید, ...ادامه مطلب